August Henkels
Zee, Jan van der
De herinneringen aan het poseren bij Van der Zee thuis staan in Henkels’ geheugen gegrift: ‘Dan kon hij me aankijken alsof hij me zo zou verslinden. Natuurlijk was hij zichzelf helemaal niet bewust van de lelijke gezichten die hij dan vanachter zijn ezel tegen me trok, met woeste ogen erin – het schilderbeest dat zijn prooi viseerde en niet meer zou loslaten!’