vrouwelijk naakt

Door zijn werk bij een meubelfabriek had Wiegers de nodige ervaring als houtbewerker opgedaan. Zijn contact met Kirchner in Davos bracht een nieuwe interesse in het maken van houten beeldjes, geïnspireerd op niet-westerse en folkloristische kunst, die hij ook overbracht op andere Expressionistische kunstenaars. We zien dezelfde overdrijving van lichaamsvormen als bij Kirchner. Tegelijkertijd is er een groot verschil, dat tevens het verschil in temperament aangeeft tussen het oorspronkelijke expressionisme van Kirchner en wat we het 'afgeleide expressionisme' van Wiegers en de zijnen zouden kunnen noemen: terwijl de eerste zijn beelden bewust een ruwe oppervlaktebehandeling geeft, waarin de beweging van de beitel duidelijk zichtbaar blijft, met als resultaat een soort van anti-esthetische onvoltooidheid, vertoont Wiegers' vrouwenfiguurtje een veel grotere mate van afgewerktheid. Het hout is zorgvuldig geschuurd tot heldere geometrische volumes, hetgeen veeleer een gedomesticeerd primitivisme oplevert. Een vergelijkbaar verschijnsel vinden we in de schilderijen: ook in zijn meest bewogen landschappen lijdt de energieke en optimistische Wiegers nooit aan de wereld. Hij kent eenvoudig niet de schrijnende pijn van Kirchner's getormenteerde gemoed.