Het portret als thema

Met de portretten die de leden van De Ploeg van elkaar en van anderen schilderden kan een spinnenweb van contacten en vriendschappen worden uitgetekend. Ongetwijfeld gaat het deels om ‘duelportretten’ zoals die van Wiegers en Dijkstra in de vorige zaal, waarbij twee kunstenaars elkaar tegelijkertijd portretteren. Op lang niet alle portretten van een schilder in actie kunnen we echter meekijken naar het schilderij op de ezel, en dus weten we niet wat de voorstelling is: een portret of iets heel anders. Soms is er in een portret helemaal geen kunstwerk te zien, maar krijg je toch de indruk dat de geportretteerde de schilderende collega observeert en tekent. Dat zou bijvoorbeeld de geconcentreerde blik en de frontale pose van Alida Pott en van Ekke Kleima verklaren in de portretten die George Martens van hen schilderde. Ze staren niet naar ons als beschouwer, maar kijken en leggen vast, waarbij het resultaat net buiten beeld blijft.