Rob Scholte speelt een spelletje met je
Mens erger je niet! Dit zal niet het favoriete bordspel van de meeste volwassenen zijn. Des te grappiger is het dan dat Rob Scholte juist dit spel heeft uitgekozen om er zijn eigen ‘spelletje’ mee te spelen. Want dat hij een soort spelletje met ons speelt, lijkt wel duidelijk. Waarom zou hij dit schilderij anders Tapijt noemen?
Eerst iets over het schilderij zelf. Rob Scholte plaatst zich hiermee in de traditie van de pop art. De pop-kunstenaars begonnen in de jaren zestig van de vorige eeuw bestaande beelden uit de media, de reclame of het dagelijks leven heel precies na te schilderden. Zo op het eerste gezicht deden ze dat zonder een diepere bedoeling. Ze gaven bijvoorbeeld geen eigen draai aan de afbeelding, ze deden er niets anders mee dan de beelden zo neutraal mogelijk af te beelden. Het verwarrende was juist dat zo iets banaals opeens als serieuze kunst aan de muur in het museum werd gehangen. Bezoekers keken er dan (al dan niet geërgerd...) met heel andere ogen naar.
Voor de titel van dit schilderij bestaat een heel banale verklaring: Scholte liet deze afbeelding ook als tapijt uitvoeren (en dat kreeg dan weer niet de titel Tapijt maar gewoon Mens erger je niet!...; dat tapijt bevindt zich ook in de collectie van het museum). Zo werd iets wat hij zelf tot kunst ‘verheven’ had weer tot iets – letterlijk – heel laag-bij-de-gronds, een gebruiksvoorwerp waarover je mag lopen (maar niet in het museum...).
Kortom: je kunt beelden eindeloos opnieuw gebruiken. Dat is trouwens niets nieuws. Vroeger kon je ook al koekblikken met de afbeelding van de Nachtwacht kopen. Alleen noemde men dit toen geen kunst maar kitsch. Tegenwoordig weten we dit niet meer zo zeker.
RS
