Tijd

Onze westerse tijd is meetbaar. Het ordent ons leven, bepaalt ritmes en structuren, en vormt de basis waarop we verleden, heden en toekomst van elkaar scheiden. Maar terwijl klokken onverbiddelijk doortikken, lijkt een moment van verveling zich eindeloos uit te rekken en gaat een afscheid voor ons gevoel juist in een oogwenk voorbij. Die persoonlijke ervaring van tijd is tot op de dag van vandaag een fascinatie voor velen. Inmiddels is echter bekend dat we de tijd niet alleen maar subjectief beleven: hij varieert ook daadwerkelijk, afhankelijk van snelheid en zwaartekracht. Een voorbeeld hiervan is het meetbare verschil in tijd op verschillende hoogtes, waarbij de tijd hoog in de bergen sneller verloopt dan in het dal eronder. En tijd verschilt niet alleen op zulke plekken; ook wanneer je beweegt, gaat de tijd meetbaar langzamer. Tijd is dus geen eenvoudig fenomeen, een aaneenschakeling van gelijke secondes, maar eerder een complex netwerk van relaties en veranderingen. In ons dagelijkse leven blijven we de drang voelen om richting te geven aan de tijd, terwijl we weten dat de natuurwetten geen verschil maken in wat als eerst of laatst komt. Oude en niet-westerse culturen beschouwen tijd daarentegen vaak als een onbepaald fenomeen, waarin verleden, heden en toekomst met elkaar zijn verweven. De objecten in deze zaal nodigen uit om stil te staan in de tijd en het fenomeen niet enkel te beleven als iets met een duidelijk begin en einde, maar als een unieke kracht die voortdurend invloed heeft op onze perceptie van de werkelijkheid.