Time as Activity
Zaal 5 It's About Time
Als we tijd gaan zien als een activiteit verandert het van iets abstracts naar iets actiefs en bijna tastbaars. Het maakt ons bewust dat tijd niet alleen iets is dat voorbijgaat, maar ook een ruimte is waarin we dingen doen, ervaren of creëren. In plaats van toeschouwers kunnen we actieve deelnemers zijn bij het 'maken' van tijd. David Lamelas (1946) is een Argentijnse kunstenaar en pionier van de conceptuele kunst. Zijn werk richt zich op het herdefiniëren van tijd en ruimte, thema's die ook centraal staan in de videoreeks uit 1969, Time as Activity. In deze reeks zijn drie tijdlijnen opgenomen in Düsseldorf, waarbij het dagelijkse leven in de stad wordt vastgelegd. Lamelas selecteerde voor elke tijdlijn twaalf minuten uit een hele dag die de stadse routine in een puur moment vastlegden.
Beeldmateriaal
Voor Time as Activity legde David Lamelas de routine in verschillende steden over de hele wereld vast, waaronder Düsseldorf. In deze momentopname vereeuwigd hij momenten die normaliter niet of nauwelijks worden opgemerkt omdat ze deel uitmaken van deze routine. Door het vastleggen van deze tijdlijnen benadrukt hij de aanwezigheid van tijd en probeert hij dit voelbaar te maken.
Ook in deze zaal: Bas Jan Ader (1942 — 1975)
Meer werk van Bas Jan Ader is te zien op de tentoonstelling Edward Clydesdale Thomson: Bound to the Miraculous, nu te zien op Coop Himmelb(l)au.
De films van Bas Jan Ader hebben meestal een korte, nauw omschreven handeling als uitgangspunt die sober in zwart-wit wordt vastgelegd, zonder geluid. Enkele van zijn bekendste films hebben ‘vallen’ als thema. In Fall 1, Los Angeles zit de kunstenaar op een stoel op de nok van zijn huis in Californië en laat zich van het dak vallen. In Fall 2, Amsterdam rijdt hij met zijn fiets langs een Amsterdamse gracht en stuurt het water in. Andere werken lijken een romantisch verlangen naar de onbekende verte te verbeelden of een onpeilbaar diep gevoelsleven, zoals I’m too sad too tell you. Vragen naar de ‘diepere betekenis’ van zijn werk wilde hij nooit beantwoorden. Zijn werk heeft een filosofisch tintje, maar heeft soms ook iets weg van slapstick: de mens die in situaties terecht komt die hij zelf niet meer helemaal in de hand heeft.
