Wetmatige beweging

Struycken gebruikte de titel Wetmatige beweging voor vrijwel al zijn werken uit de jaren 1963 tot 1967. Hij zette zich hiermee af tegen expressieve schilderkunst die gebaseerd was op intuïtieve, oncontroleerbare beslissingen van de kunstenaar. Struycken streefde naar het ontwikkelen van een abstracte beeldtaal die uitgaat van wetmatigheden, als het ware een kunstmatige variant van de natuurwetten. Voor elk schilderij stelde hij regels op volgens welke een vorm in het beeldvlak moet verlopen en hij voerde dit vervolgens met lakverf zo strak mogelijk uit. Eind jaren zestig begon hij computers te gebruiken om op gestructureerde wijze een zo groot mogelijke visuele complexiteit en variatie te bereiken.