Stilleven

De compositie van dit grote doek is opvallend. De vele voorwerpen op een tafel zijn niet keurig gearrangeerd, maar liggen door elkaar heen. Een roemer en een grote tazza zijn omgevallen naast een grote tinnen kan, waarvan het deksel open staat en als een ronde spiegel de andere objecten reflecteert. Het deksel en het opvallend hoge en dunne, tot de helft gevulde fluitglas achter de omgevallen beker steken omhoog in een halfronde nis op de achtergrond. De verticale lijnen verbinden het slordig gedrapeerde witte tafelkleed, met grillige plooien naar beneden afhangend, met deze nis op de achtergrond. Dit gedeelte staat echter opvallend genoeg niet centraal in de compositie, maar is als het ware naar links geschoven. Op de tafel liggen nog veel meer voorwerpen die gebruikelijk zijn in de 17de eeuwse stillevens, zoals een schaal van Chinees porselein, een half afgeschilde citroen, een mes, een glas enzovoort. Het geheel levert geen harmonisch opgebouwde eenheid op, maar een grillige Barok compositie, met de nadruk op de dramatische plooien, en met de tegenstelling van wit kleed en licht op de achtergrond met de donkere voorwerpen op tafel en de schaduwen aan de rechterzijde van het doek. Het is een overweldigend totaalbeeld, dat een dramatische indruk maakt, en de aandacht meer opeist dan zorgvuldig geschilderde details of symbolische betekenissen.