Het werk van Mancini zit dik in verf en heeft een duidelijke verfstreek. In de dikke verflaag is heel zichtbaar een ruitjespatroon te zien. Dit ruitjespatroon gebruikte de kunstenaar om zo goed mogelijk de werkelijkheid 'il vero', te schilderen. Hij zette het model achter een raster met even grote ruitjes als het raster dat hij met draden op het doek heeft gespannen. Door in ieder vakje precies dat te schilderen wat hij in het vakje van het 'modelraster' zag, probeerde hij de werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen. Daardoor komt het dat het figuur op dit schilderij levensgroot is afgebeeld. De Italiaanse schilder Mancini leed aan ernstige depressies, en werd regelmatig opgenomen. Financieel werd hij ondersteund door vrienden uit de kunstwereld. Tot hen behoorde de Nederlandse schilder en kunstverzamelaar Hendrik Willem Mesdag, die hem vanaf 1885 jaarlijks geld zond in ruil voor schilderijen. Mesdag heeft meer dan honderd werken van hem aangekocht en doorverkocht. Dit schilderij komt uit de nalatenschap van Sientje van Houten, de vrouw van Mesdag.